Ένα βήμα την φορά

Το πρώτο φιλικό του Άρη, μπροστά στον φίλαθλο κόσμο του, είχε θετικό πρόσημο. Η νίκη, για λόγους ψυχολογικής σημασίας σε πρώτο βαθμό, έφερε χαμόγελα, πέρα από την διάσπαρτη ικανοποίηση για την εμφάνιση μεμονωμένων ποδοσφαιριστών.

Ήταν αναμενόμενο και στο πλαίσιο της λογικής προετοιμασίας πως το αρχικό... συμπέρασμα με την βαριά ήττα από την Φορτούνα Σιτάρντ, θα ήταν σαφέστατα μια συνισταμένη εντελώς παροδική. Ο Άρης των δύο προπονήσεων, σε ένα γήπεδο με αρκετά προβλήματα, με τα πόδια εντελώς βαριά, την μακρινή απόσταση να μεγιστοποιεί τα προβλήματα, δεν έχει καμία σχέση με τον Άρη, που παρουσιάστηκε στο χθεσινό παιχνίδι.

Οι «κιτρινόμαυροι» είχαν διάθεση να τρέξουν, να βγάλουν συνεργασίες, να δημιουργήσουν. Παρουσίασαν βελτιωμένο πρόσωπο στο αμυντικό μέρος, και δέχτηκαν μόλις ένα τέρμα, από ολοφάνερη θέση οφσάιντ.

Η μια εβδομάδα που υπολείπεται μέχρι και την επίσημη έναρξη των υποχρεώσεων, είναι ένα εύλογο χρονικό διάστημα, προκειμένου η ομάδα να ρολάρει, να καλύψει τα όποια κενά υπάρχουν και γιατί όχι και να καλύψει ένα εξ αυτών, στην θέση του αριστερού ακραίου αμυντικού.

Η είσοδος του Σούντγκρεν στο βασικό σχήμα, βελτίωσε κατά πολύ τα πράγματα στην άμυνα. Είναι τέτοια η ποιότητα του Σουηδού, όπου ακόμα και σε πρώτο παιχνίδι, με καινούργια συνθήκη για τον ίδιο, με αισθητή άνοδο του μέσου όρο στην θερμοκρασία, έκανε την διαφορά.

Όσον αφορά τον Ιντέγε, χρειάζεται χρόνο. Η διάθεση του, είναι προμήνυμα και θετική εξέλιξη στην προσπάθεια του να επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα.

Ο Άρης συνολικά, χρειάζεται υπομονή. Δεν σκοπεύει να παίξει ποδόσφαιρο άλλης κλάσης από την πρώτη δυάδα παιχνιδιών, αλλά μετέπειτα. Και προϊόντος του χρόνου,θα φτάσει ένα εύλογο επίπεδο ετοιμότητας και απαιτήσεων. Γιατί η φετινή ομάδα έχει αυξημένες απαιτήσεις και μεγαλύτερους στόχους.