Λουίτζι Τσέναμο: O «ιδανικός αυτόχειρας»
Έκανε λάθη. Τα πήρε πάνω του και συνέχισε. Δούλεψε, πήγε πίσω όχι ένα, αλλά... 32 βήματα όπως τόνισε, για να προχωρήσει και εν τέλει, να φτάσει σε σημείο να θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων πορτιέρο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Λουίτζι Τσέναμο, μίλησε στον Γιώργο Καραστεργίου για το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον. Let's fly together!
Χαλαρός, άνετος και απόλυτα δεκτικός, ο Λουίτζι Τσέναμο, είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο cool ανθρώπους, στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Ελληνοιταλός προπονητής τερματοφυλάκων, στην ομάδα έκπληξη της φετινής σεζόν, κάνει το δικό του throwback αναφέροντας το πως ξεκίνησε η ενασχόληση του με τον αθλητισμό, πως μπήκε το μικρόβιο του τερματοφύλακα, τα λάθη που έκανε ο ίδιος. Η εθνική που δεν ήρθε, το νέο σκηνικό που εκτυλίσσεται με τον ίδιο σε άλλο πόστο και το...μυστικό του Παναιτωλικού.
O Λουίτζι Τσέναμο, ανοίγει την καρδιά του.
Λουίτζι, αρχικά, πως πρόεκυψε το ποδόσφαιρο για σένα και εν συνεχεία η θέση του τερματοφύλακα;
Εγώ πρόλαβα τις εποχές της αλάνας, της γειτονιάς, στην Νέα Κρήνη της Θεσσαλονίκης. Όλα τα παιδιά παίζαμε ποδόσφαιρο τότε, αλλά στην αρχή, προσπάθησα να ξεκινήσω την ενασχόληση μου, ως αθλητής στίβου. Προσπάθησα να μπω στο αθλητικό γυμνάσιο που υπήρχε στην Θεσσαλονίκη, δεν τα κατάφερα και κάπως έτσι τελείωσε ο στίβος, ο οποίος ήταν η πρώτη μου μεγάλη αγάπη. Όσον αφορά την θέση του τερματοφύλακα, όλα ξεκίνησαν από ένα ζευγάρι γάντια που μου έδωσε μια θεία μου και η πρόκληση του να παίζεις εκεί, καθώς χρειάζεται πολύ φαντασία.
Ποια ήταν η αγαπημένη σου ομάδα, αν υπάρχει, στα τόσα χρόνια παρουσίας εδώ;
Εντάξει, σίγουρα υπάρχει μια αγαπημένη ομάδα που είναι μέσα στην καρδιά μου, αλλά είμαι επαγγελματίας. Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός με τον οποίο ανδρώθηκα ποδοσφαιρικά και μου έδωσε την δυνατότητα να ασχοληθώ, ο Παναιτωλικός που αγάπησα και αγαπήθηκα πέρα από κάθε άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Πλέον, όμως, όταν ξεκινάς να παίζεις επαγγελματικά, ο όρος ''αγαπημένη ομάδα'', παύει να υφίσταται.
Στο παρελθόν, έχεις δηλώσει ότι ήταν έγκλημα που έφυγες από τον Ολυμπιακό, ενώ το ίδιο δήλωσες και για την Μπέρλνι και την μεταπήδηση στην Αγγλία. Τι πήγε στραβά;
Έκανα πάρα πολλά λάθη, κυρίως σε νεαρή ηλικία, εξαιτίας της νοοτροπίας μου και του τρόπου σκέψης που ήταν λανθασμένος. Δεν πειράζει, ωστόσο, ήταν λάθη καθαρά δικές μου αποφάσεις. Τα φορτώθηκα, τα χρεώθηκα και τα κουβάλησα τόσα χρόνια μαζί μου. Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω την καριέρα μου με δύο λέξεις, αυτές θα ήταν ιδανικός αυτόχειρας. Έκανα πολλά λάθη εξωγηπεδικά, αλλά είναι κομμάτια μου. Τι να κάνουμε, λάθος αποφάσεις... Δεν είχα καθόλου υπομονή, και η υπομονή είναι ένα προσόν που πρέπει να έχει ένας τερματοφύλακας.
Από την Αγγλία, πήγες ένα βήμα πίσω για να
κάνεις δύο μπροστά. Επέστρεψες στην Ελλάδα για τον Παναιγιάλειο. Επετεύχθη κατά
την γνώμη σου, στην συνέχεια το βήμα προς τα εμπρός;
Από το να είσαι αναπληρωματικός τερματοφύλακας στην Αγγλία, στην Championship, στα 21 σου, το να γυρίσεις πίσω στην Ελλάδα και στον Παναιγιάλειο, δεν είναι ένα βήμα πίσω, αλλά 32 βήματα προς τα πίσω. Όπως είπα και πριν είναι λάθη χειρισμών. Δεν θα έλεγα ότι επετεύχθη κάποιος στόχος, όμως μπορώ να πω, ότι τότε έπαιξα μια πολύ γεμάτη σεζόν, η οποία άνοιξε και την πόρτα της Α' εθνικής, με την Προοδευτική του Σούλη Παπαδόπουλου.
Ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή, στην ποδοσφαιρική σου ζωή; Μια ανάμνηση που θα έχεις για πάντα πάνω σου.
Κοίταξε, υπάρχουν αρκετές στιγμές. Είναι οι τρεις κατακτήσεις πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό, η μια κατάκτηση Κυπέλλου, επίσης με τον Ολυμπιακό. Έχουμε κάνει γύρο θριάμβου και στο παλιό Καραισκάκης και στο κατάμεστο ΟΑΚΑ δύο-τρεις φορές, αλλά πιο έντονη στιγμή, ήταν η βραδιά της ανόδου, κατά την επιστροφή από την Αθήνα με τον Παναιτωλικό. Είναι κάτι που θα μου μείνει αξέχαστο. Ήταν πάρα πολύ έντονα τα συναισθήματα εκείνη την βραδιά.
Τα όνειρα σου πήραν σάρκα και οστά, η κάποιο έμεινε ανεκπλήρωτο; Γενικά νιώθεις γεμάτος και ικανοποιημένος με την πορεία σου;
Ναι, ήθελα να πετύχω περισσότερα πράγματα στην καριέρα μου. Πολλά περισσότερα. Ο στόχος μου ήταν να πάω ψηλότερα, δούλευα για αυτό. Θα μου άρεσε πάρα πολύ να φορέσω το εθνόσημο, θα μου άρεσε πάρα πολύ με έναν σύλλογο, να μπω σε ένα γκρούπ ομίλων, είτε στο Champions League, είτε στο Europa League. Θα μείνουν ανεκπλήρωτα, αλλά έτσι είναι η ζωή. Προχωράμε.
Περνώντας στο τώρα, πως νιώθεις όντας σε ένα διαφορετικό μετερίζι; Από επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, σε προπονητής τερματοφυλάκων, σίγουρα υπάρχουν διαφορές.
Υπάρχουν πάρα πολλές διαφορές το να σταματάς το ποδόσφαιρο και να μην είσαι πλέον μέσα στα αποδυτήρια, αλλά όπως έχω ξαναπεί και στο παρελθόν, έχω την πολυτέλεια να πάω από το ένα πόστο στο άλλο, σε ένα περιβάλλον που ξέρω, στην ίδια ομάδα, κάτι που με βοήθησε στο θέμα της προσαρμογής. Πέρυσι, επιπλέον, είχα τον διπλό ρόλο παίχτη-προπονητή, και όλο αυτό ήρθε πολύ ομαλά για μένα. Έχω αρχίσει να το συνηθίζω.
Ασχολούμενος με μικρότερες ηλικίες, βλέπεις ταλέντο κάτω από τα γκολπόστ; Συχνά πυκνά, υπάρχουν και αναρτήσεις από τις προπονήσεις με τους νεανίες, που τους βγάζεις...το λάδι!
Είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ η εκπαίδευση και η διδασκαλία στους νεαρούς τερματοφύλακες. Με γεμίζει και θα ασχοληθώ και στο μέλλον με αυτό. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό με το professional goalkeeping, που ασχολούμαστε τώρα με τον Παναιτωλικό. Υπάρχει ταλέντο στην Ελλάδα και βλέπουμε πως και η Εθνική, έχει αρχίσει να στελεχώνεται με ικανότατους τερματοφύλακες.
Την εθνική μας πως την βλέπεις; Δίνεις πιθανότητες για την πρόκριση, μετά το 2-2 στην Ζένιτσα;
Η εθνική Ελλάδος, βρίσκεται σε μια φάση στην οποία ψάχνεται, η αλήθεια είναι με όλες αυτές τις αλλαγές προπονητών. Θέλω να πιστεύω, πως ο κ. Αναστασιάδης θα δώσει το στίγμα του, την φιλοσοφία του, τον χαρακτήρα του και θα αρχίσουμε να βλέπουμε μια Εθνική, η οποία θα έχει συγκεκριμένο στυλ και συμπεριφορά, μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Αν γίνει αυτό, και αγωνιστικά, θα περιμένουμε περισσότερα πράγματα.
Η γνώμη σου για την τριάδα στα γκολπόστ; Πιστεύεις πως ''έρχεται'' κάποιος άλλος από την νέα φουρνιά, για να διεκδικήσει την θέση;
Η τριάδα στα γκολποστ είναι ικανότατη και θεωρώ ότι ανήκει στην νέα φουρνιά. Συνεπώς, πιο νέα φουρνιά δεν μπορεί να υπάρξει αυτή την στιγμή. Είναι τρεις τερματοφύλακες, οι οποίοι ανδρώθηκαν ποδοσφαιρικά τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ο Βλαχοδήμος. Θεωρώ πως ο ανταγωνισμός μεταξύ τους είναι υψηλότατος. Και οι τρεις είναι ικανότατοι, και θα τους έχουμε τα επόμενα χρόνια να φοράνε το εθνόσημο και να τους καμαρώνουμε.
Στον Παναιτωλικό, ξέχωρα από το δίδυμο στο τέρμα, που μοιάζει ικανό για αρκετά πράγματα, τι είναι αυτό που έχει κάνει την ομάδα να βρίσκεται τόσο ψηλά; Μην ξεχνάμε, πως προ μερικών εβδομάδων, ''έπαιζε ακόμη'' από επίσημα χείλη ο στόχος της παραμονής.
Ο Παναιτωλικός έχει ότι χρειάζεται μια επαρχιακή ομάδα για να βρίσκεται στις υψηλές θέσεις της βαθμολογίας. Χρόνια τώρα, μεστώνει η ομάδα, έχει στιβαρή διοίκηση, έχει έναν πολύ καλό προπονητή, έχει τον κόσμο, έχει ότι χρειάζεται η ομάδα. Απλά οι συγκυρίες, και κάποιοι παράγοντες, την κρατούν στις πιο χαμηλές βαθμολογικές κλίμακες. Θέλω να πιστεύω πως θα κλείσουμε την χρονιά με θετικό πρόσημο και του χρόνου θα πετύχουμε ανάλογη και γιατί όχι καλύτερη πορεία.
Σε μερικά χρόνια από τώρα, πως φαντάζεσαι τον Λουίτζι;
Στα επόμενα χρόνια, δεν βλέπω μεγάλες διαφορές σε μένα. Σίγουρα θα είμαι πιο έμπειρος σε αυτό το καινούργιο κομμάτι που θα έχω ξεκινήσει, καθώς κάθε μέρα, σε κάθε προπόνηση, μαθαίνουμε, γινόμαστε πιο σοφοί. Όπως είπα, σίγουρα θέλω να βρίσκομαι στον Παναιτωλικό, μαρέσει να ασχολούμαι με τα νέα παιδιά και όλο αυτό να το κάνω ακόμα καλύτερα, έχοντας μάθει περισσότερα πράγματα.
Στο τέλος, έστειλε και το δικό του μήνυμα στους νέους αθλητές.
''Εάν κάποιος μικρός θέλει να κάνει επαγγελματική καριέρα, του εύχομαι..καλό κουράγιο! Εύχομαι να το έχει σκεφτεί καλά, να το θέλει πολύ, γιατί δεν είναι όλα τόσο ρόδινα όπως φαίνονται. Χρειάζεται πάρα πολύ δουλειά και πολλές θυσίες, για κάτι το οποίο ίσως πετύχει να το καταφέρει, ίσως και όχι. Αν το κάνεις μόνο και μόνο για να φτάσεις ψηλά, δεν αρκεί. Χρειάζεται να βγαίνει από μέσα σου, να το θέλεις, να γίνεις όσο καλύτερος μπορείς, μέρα-νύχτα''.